مانیز عاشقیم اگر یادمان کنند                  افسانه ها کفاف غم وقرص نان کنند

برمانوشته اند که شعری بیاوریم                تاخویش را درآینه مانهان کنند

یک عمر ازاهالی این خاک بوده ایم             زان پیشتر که درقفس آسمان کنند

تقدیر ما تعارف یک شعر هم نشد              ماراکجا که دردل خود میهمان کنند

این واژه ها که مرهم زخمی نمی شوند     بگذار لحظه های تورا شادمان کنند

حالا بخند ؛ وقت اذان است گوش کن !        شاید فرشتگان وخدا یادمان کنند